Met de Ethiopian Airlines vlucht kom ik aan in Windhoek en met een nieuwe stempel in mijn paspoort, loop ik het vliegveld uit en word ik per transfer naar mijn eerste slaapplekje in Namibië gebracht. In de avond (en in de regen) ontmoet ik mijn Namibische collega Carola, waar ik twee weken mee ga rondreizen, voor een hapje eten bij Joe’s Beerhouse.

De volgende dag halen we onze huurauto op en ontmoeten we onze chauffeur Keegan. Wegens persoonlijke omstandigheden en de erg slechte staat van sommige wegen door de regen, hebben we een chauffeur gekregen, maar ik sta als bijrijder geregistreerd dus als de wegen mee blijken te vallen kan ik zelf stukken rijden.

Na het inslaan van de nodige snacks gaan we op pad naar onze eerste stop van de studiereis in Namibië: de Kalahari. De Kalahari is een halfwoestijn en dat wordt in deze tijd van het jaar goed duidelijk, wát is het groen overal en dan die gele bloemen! Prachtig!

We bezoeken een aantal accommodaties waarna we naar onze eigen slaapplek rijden, Bagatelle Game Ranch. Ook hier barst de regen weer los maar gelukkig is dit een super fijne plek die ook nog eens veel excursies aanbieden.

We blijven nog even in het zuiden tijdens deze studiereis door Namibië, maar reizen dit keer verder richting het westen naar Lüderitz aan de kust. Onderweg stoppen we even bij de wilde paarden bij Garub en we hebben geluk! Er zijn er veel dicht bij het uitzichtpunt, dus ik kan wat mooie foto’s maken. De paarden zijn hier begin vorige eeuw waarschijnlijk los gelaten door de Duitsers waarna de paarden een weg gezocht hebben in het droge landschap en zich hieraan aangepast hebben.

Van Aus rijden we naar een stop die in elke Namibië reis moet zitten naar mijn mening, zelfs als je er al eens geweest bent: de Namibië woestijn. Onderweg komen we langs een accommodatie die een privé reservaat heeft en wat een geluk! De witte neushoorns lopen langs de omheining waardoor we ze super goed kunnen zien! Het eerste dier van de Big 5 dat ik kan afvinken, hoe gaaf!

Zoals jullie tot nu toe hebben kunnen lezen ben ik weinig tot geen dieren tegen gekomen tijdens deze studiereis, dus dit was voor mij extra bijzonder. Door alle regen is er overal genoeg te eten en drinken voor alle dieren en blijven ze dus veelal in de bergen en komen ze niet naar de watergaten bij de accommodaties. Zelfs als we verder naar onze accommodatie, Desert Homestead Lodge, rijden, komen we geen enkele oryx of springbok tegen. Volgens Carola en Keegan is dat uitzonderlijk, dus ik moet zeker eens terug komen in het droge seizoen!

De autorit van vandaag was maar kort en daardoor zijn we vroeg ingecheckt bij Desert Homestead. Dit geeft ons, en vooral mij, de ruimte om een tochtje te paard te maken inclusief sundowner. Ik rijd al mijn hele leven paard dus ik ga later in de reis ook nog een keer, maar als ik op deze manier mijn eerste sundowner kan meemaken, dan graag! Het is een prachtig ritje door het hoge gras dat met zijn witte pluimen bijna een deken van zilver vormt. De sundowner is ook heerlijk! Nog even geen gin en tonic, want we moeten nog terug rijden. Het terug rijden doen we onder de volle maan en ik kan nog even een sprintje trekken in het licht van de maan, een herinnering die ik altijd mee zal nemen.

De volgende dag is het tijd voor wat actiefs! We bezoeken namelijk de Sossusvlei en Deadvlei. We besluiten om de hoge duinen Big Mama en Big Daddy over te laten aan de echte fanatiekelingen en trotseren zelf Dune 45. De klim in het zand is zwaar maar oh zo mooi! Eenmaal beneden rijden we door naar de Deadvlei en een korte wandeling brengt ons midden tussen deze eeuwenoude versteende bomen. Wat een unieke plek!

Van de woestijn komen we in een hele andere omgeving aan de kust in Swakopmund. We checken in bij Brigadoon Boutique Guesthouse voor de nacht, bezoeken een nieuw guesthouse en maken dan een fijne wandeling door Swakopmund. Wat een leuke stadje is dit zeg! De mooie Jeugendstil huizen, kleine boutique winkeltjes, de zoute zeelucht… Genieten! Ook de volgende dag is een fijne dag. We bezoeken een viertal accommodaties, eten uiteraard wat oesters bij onze lunch, checken in bij The Delight Hotel en dan mag ik nog een keer gaan paardrijden!

Het is weer een compleet andere omgeving. We rijden eerst door de rivierbedding van de Swakop rivier. Een week eerder was dit niet mogelijk want toen stroomde de rivier helemaal tot in de zee. Uiteindelijk komen we in een soort maanlandschap uit. Ik vraag me af hoe we in dit landschap kunnen galopperen, maar de regen heeft kleine rivierbeddingen gevormd die perfect zijn voor een snelle rit. De gids vertelt me dat er zelden ervaren ruiters komen, wat voor hem, de paarden en mij een aangename verrassing is.

We verlaten de kust en rijden dit keer niet met Keegan, maar met mijzelf achter het stuur! We rijden richting het Erongo gebergte met als eindbestemming de Ai Aiba Rock Painting Lodge. Het eerste uur van de weg is over het asfalt waarna we afslaan naar de grindweg richting Spitzkoppe, ook wel de Matterhorn van Namibië genoemd met zijn prachtige rotsformaties. Hier rijden we over zandwegen, waardoor ik in korte tijd allerlei soorten wegdek heb ervaren. Spitzkoppe is een prachtig gebied voor wandelaars en mountainbikers, maar wij hebben daar helaas geen tijd voor vandaag. Wel maken we de korte wandeling naar de Rock Arch voor wat mooie kiekjes van een groen Spitzkoppe. Ook bezoeken we nog de twee accommodaties in Spitzkoppe waarna ik in 1,5 uur naar Ai Aiba Lodge rijd. We zijn ook hier weer wat vroeger en dat is maar goed ook: de nature drive/rock art drive blijkt voor ons inbegrepen, dus die moeten we natuurlijk wel gaan doen! Ai Aiba wordt ook wel de Rock Painting Lodge genoemd omdat er in het gebied van de lodge zo’n 230 eeuwenoude rotstekeningen van de San zijn gevonden. Echt bizar dat deze na al die tijd nog altijd zichtbaar zijn. Heel uniek om dit te mogen zien. De tocht wordt uiteraard in traditie afgesloten met een sundowner. Proost!

Wat keek ik hier naar uit! Eindelijk meer dieren zien! We verbleven namelijk bij het Ohorongo Privé Reservaat waar we o.a. een nachtsafari zouden gaan doen. Met nadruk op “zouden gaan doen”. Want er hangt regen in de lucht. En ja hoor, op het moment dat ik mijn koffer over de drempel van mijn kamer trek, barst het voor een paar uur los en valt de nachtsafari letterlijk in het water. De uren ervoor komen we gelukkig goed door met een hele taart alleen voor ons. Ohorongo is echt een heel fijn plekje vind ik zelf. De tuin is mooi dichtbegroeid, wat het een gezellige sfeer geeft en het voelt als een soort thuiskomen. Het houdt uiteindelijk op met regenen en de gids geeft aan dat het in de ochtenden altijd wel droog is. Dat betekent dat we ‘s-ochtends een korte safari kunnen maken als we tijd hebben. Nou, daar maken we tijd voor! Om 7 uur zitten we in de auto en terwijl de zon op komt, staan ook de dieren op. Ik zie eindelijk oryxen maar ook impala’s, waterbokken met babies, wrattenzwijnen, giraffen en meer. En zo is mijn eerste échte safari een feit!