Mijn reis naar Oeganda beschouwde ik vooraf al als een geslaagde vakantie, de reisgids bellofde veel!
Ik zou er na 30 jaar, ik woonde toen zes jaar in twee Afrikaanse landen, herinneringen ophalen aan landschap, geluiden, wilde dieren en mensen. Een soort heimweetrip dus. En die kwam helemaal uit!
De reisdagen van onze rondreis duurden vele uren en volop gelegenheid om terug te denken aan “die goeie ouwe tijd”. De vergezichten waren zoals Oeganda is: heel gevarieerd; ik vond het prachtig.Onze gids had onderweg nog verschillende verrassingen in petto. Om enkele te noemen: Lokale oplossingen om eieren naar de markt te brengen, namelijk 40 stuks keurig ingepakt in bananenblad, met een stevige lus om ze op te hangen. Met een bootje naar de bron van de Nijl. De verse ananas tijdens een lunch in de bush. En een wandeling over een grote regionale vrijdagmarkt, waar foods, non-foods, levende have en enkele diensten werden aangeboden. Honderden motorfietsen op de weg met grote, zware, brede enz. vrachtjes, terug naar huis. Deze motorfietsen maakten trouwens het verkeer in de steden tot een hectisch avontuur.
Wat betreft het wild kwamen we ruimschoots aan onze trekken. De kundige gidsen ontdekten ook de minder zichtbare dieren, zoals leeuwen boven op een rotspartij en het hoofd van een luipaard die later rustig de weg overstak.
In het begin van de regentijd leken alle Oegandezen druk met de akkers en veldjes. Behalve thee-, koffie-, katoen- en bananenplantages was er veel kleinschalige groenteteelt. Daarvan hebben wij ook volop geprofiteerd, de maaltijden waren in alle lodges zeer verantwoord, vers en gezond. Om tot de slotconclusie te komen: het was een beeldschone, gezellige, goed verzorgde groepsreis, die ik nooit zal vergeten!
